Saya dan Aizat ialah wartawan dari sebuah Syarikat Penerbitan Akhbar Sinar.Kami diarahkan oleh syarikat untuk membuat liputan tentang hal aneh yang berlaku di sebuah kampung.
Setiba di perkampungan itu,kami melepak disebuah kedai warung untuk melepaskan dahaga.Acap kali telah menjadi buah mulut orang-orang kampung menceritakan hal kanak-kanak menangis disebuah rumah usang.
Menjelang senja,kami bersiap sedia menuju ke rumah usang itu untuk meninjau keadaan yang sebenar.Kami bersembunyi disebalik semak yang tidak tinggi dan tidak agak jauh dari rumah usang itu.
Suara tangisan kanak-kanak jelas kedengaran sehingga menusuk ke cuping telinga.Saya dan Aizat cuba memberanikan diri untuk menghampiri rumah yang dikatakan berpuaka itu.Selangkah demi selangkah amat kami berhati-hati agar tidak merosakkan situasi.
Saya menjengguk ke dalam rumah itu melalui celah-celah tingkap.Hatiku berdolak, jantungku berdengup kencang.Saya menjadi kaku sebentar kerana mendapati bahawa rumah usang yang dikatakan berpuaka itu sebenarnya dijadikan tempat melakukan kegiatan haram seperti memperdagangkan kanak-kanak.
Saya dan Aizat segera patah balik memberitahu dan menceritakan hal yang sebenar kepada orang-orang kampung.Ketua kampung segera mengumpulkan orang ramai,Aizat menghubungi pihak polis melalui telefon bimbitnya.
Tiga buah kerata palang polis datang untuk mengepung rumah usang itu. Akhirnya kesemua penjenayah berjaya diberkas oleh pihak polis. Kami nenerima dan diterima kepujian oleh pihak polis dan jugak orang-orang kampung. Kami dialu-alukan oleh orang kampung untuk bermalam dikampung itu kerana hari telah lewat malam.
Keesokkan pagi, setelah bersalaman dengan ketua kampung,kami meminta diri dan pulang ke syarikat.Pihak syarikat menyampaikan penganugerahan kepada kami diatas kebijaksaan kami.
SEKIAN. TERIMA KASIH
KARYA: Cikgu Aiman Sew
0104234828
